ماجرای تجاوز به باغ گیاهشناسی نوشهر به کافه رادیو رسید!
پیش روی شگفتآور آتش در گلستان همچنان ادامه دارد!
همان طور که در چهار تصویر زیر متعلق به ابوطالب ندری مشاهده میکنید، پیشروی گام به گام آتشسوزی جنگلهای منطقه علیآباد کتول با شتابی نگرانکننده همچنان ادامه دارد. این در حالی است که عملاً به دلیل تاریکی هوا، امکان هیچ فعالیتی برای اطفاء حریق تا فردا صبح وجود ندارد. دریافت نگرانکننده این است که چون آتش از ارتفاعات شروع شده، پس از سوختن درختان و سقوط تنههای آتش گرفته آنها به ته دره در تنگه محمدآباد، سبب شده تا گسترش آتش به سمت پایین دست، بیش از پیش شتاب گیرد. همچنین، وزش باد نسبتاً شدید در منطقه به افزایش سرعت پیش روی آتش کمک کرده است ...
انگار آتش در گلستان را پایانی نیست! هست؟
ابوطالب ندری، عکاس ماجراجو و طبیعت دوست خبرگزاری مهر که شاید باید به او لقب دیدهبان گلستان
را بدهیم، خبر داده که از نخستین ساعات بامداد امروز – جمعه 5 آذر 1389 -
دوباره آتش به جان بخشی دیگر از جنگلهای استان گلستان افتاده است و مناطقی
در ارتفاعات علیآباد کتول موسوم به دهنهی محمدآباد
یا مایان که در منتهاالیه خاوری به جنگل زیبا و ارزشمند ابر میرسد،
طعمهی آتش شده است. این در حالی است که هنوز چند روزی از آتش سوزی در جنگلهای مینودشت و پارک ملّی گلستان نمیگذرد؛
آتشی که مطابق اطلاعاتی که بعدازظهر امروز از منطقه دریافت کردهام، هنوز
بیم شعلهور شدن دوبارهی آن در پارک ملّی گلستان کاملاً از میان نرفته
است. این در حالی است که ماجرای آتشسوزی مشکوک 11 هکتاری را هم فراموش نکردهایم ...
پورنگ پورحسینی و ناصر کرمی در گفتگوی داغ سبز
شما نیز با شماره تلفنهای 110 سبز همچنان میتوانید در این موضوع مشارکت داشته باشید.
گفتگوی داغ سبز را از حدود ساعت 15 امروز به مدت یک ساعت میتوانید بر روی صفحه نخست رادیو اینترنتی ایران صدا گوش دهید و ببینید.
فایل شنیداری برنامه را می توانید در این نشانی گوش دهید.
استفاده ابزاری از دین برای نفی تغییرات اقلیمی در کنگره آمریکا!
برای آنها که آن گفتگوی شنیدنی را هنوز نشنیده اند!
سهم زنان در بیابان زایی یا مهار بیابان زایی!
هنوز
هم زنان در بسیاری از نقاط روستایی و عشایری ایران در شمار مهمترین نیروی
کار در بخش کشاورزی و دامداری محسوب میشوند. از همین رو، در موفقیت
طرحهایی که با هدف مهار بیابانزایی و تثبیت شنهای روان در کشور انجام
میشود، نباید و نمیتوان از نقش توانمندیسازی این قشر - به عنوان
شناسهای تعیینکننده که میتواند عیار موفقیت طرحها را به نمایش نهد -
غفلت کرد ...
براي 5789 كيلومتر از سواحل ايران چه برنامه اي داريم؟
ايران در شمار كشورهايي است كه با 5789 كيلومتر از بيشترين مرز ساحلي برخوردار است؛ واقعيتي كه اگر درست به آن نگريسته شود، ميتواند در شمار فرصتها و مزيتهاي طلايي وطن در حوزهي اقتصاد، محيط زيست و گردشگري به شمار آيد. با اين وجود، همهي اهداف و برنامههايي كه براي اين نوار ساحلي ارزشمند در طول پنج سالهي پيش رو تدارك ديدهایم، محدود به يك عبارت يك خطي در بخشي از ماده 170 پيش نويس برنامه 5 ساله پنجم ميشود! چرا؟
بي ارتباط!
روز گذشته ظاهراً نمايندگان مجلس شوراي اسلامي در جريان تصويب نهايي برنامه 5 ساله پنجم توسعه، با روند كاهش ورود دام به مراتع و جنگلهاي كشور مخالفت كردهاند! منتظر ميمانيم تا پژواك دكتر علي سلاجقه را نسبت به اين خبر بدانيم و بخوانيم.
ماهي روي خاك چه ميكند؟!
عباس رجايي، رييس كميسيون كشاورزي، آب و منابع طبيعي مجلس شوراي اسلامي اخيراً پرده از يك بيقانوني بزرگ را به بهانهي احداث آزادراه تهران شمال برداشته است كه شگفتي و افسوس نگارنده و بسياري همچون او را به همراه داشته است. ايشان گفتند : «عرض آزاد راه تهران ـ شمال را به جاي 50 متر 150 متر كردهاند و حجم وسيعي از جنگلها را تخريب نمودهاند. ولي زماني كه از وزير سؤال ميكنيم، ميگويد اين كار را كردهايم شايد بعداً بخواهيم توسعه دهيم!»










به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.