دارتالاب هایی که دوست شان دارم ...
دو اصله درخت سوزنی برگ در ضلع خاوری محوطهی ساختمان اداری باغ گیاهشناسی ملّی ایران وجود دارد که سالهاست توجه مرا به خود جلب کرده و هر پاییز که فرا میرسد، ناخودآگاه لحظاتی میخکوبم میکنند! دلیلش این است که این درختان بر خلاف اغلب سوزنیبرگانی که میشناسیم، همیشه سبز نیستند و خزان میکنند؛ آن هم چه خزان سرخرنگ و پرشکوهی ...
نامشان Larix deciduas است و یه جورایی شبیه دارتالاب خودمان عمل کرده و بسیار آبدوست هستند. همیشه با خود میگویم: آدم اگر قرار است روزی خزان هم بکند، کاش مانند این دارتالابها خزان کند و نشان دهد که گرد پیری هم نمیتواند جذابیتهایش را بکاهد! میتواند؟
+ نوشته شده در دوشنبه ۲۶ مهر ۱۳۸۹ ساعت 0:2 توسط محمد درویش
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.