مهار بيابان‌زايي

    زاگرس، قلب تپنده‌ی فلات ایران است؛ زاگرس اگر سرحال باشد، یعنی حال همه‌ی ایرانیان خوب است؛ زاگرس، یعنی بزرگترین اندوخته‌گاه آب شیرین ایران؛ زاگرس یعنی ریه‌ی باختری وطن؛ زاگرس یعنی سکونتگاه بیش از نیمی از ایرانیان؛ زاگرس، یعنی مهم‌ترین عامل بالانس حرارتی و رطوبتی کشور؛ زاگرس یعنی بانک گونه‌گونی زیستی ایران‌زمین؛ زاگرس یعنی بزرگترین عامل مهارکننده‌ی فرسایش آبی و بادی در کشوری که در کمربند خشک زمین استقرار یافته است و زاگرس یعنی، یکی از زیباترین نواحی نه فقط ایران، نه فقط خاورمیانه که آسیا و جهان. این را دوست و دشمن شهادت داده و می‌دهند! نمی‌دهند؟

    اینک یازده روز از ارسال نامه پرهمت به طاهایی و خلیلیان به محمدنجار می‌گذرد و همه‌ی طرفداران و فعالین محیط زیست منتظرند تا از واکنش این دو مقام ارشد حکومتی در این ماجرای تلخ آگاه شوند.
    آیا سرانجام شاهد تنبیه خلاف‌کاران و متجاوزین به باغ اکولوژی نوشهر خواهیم بود و یا همچنان از روش فرسایش زمانی برای فراموش کردن اصل ماجرا بهره گرفته خواهد شد؟!
    این پرسشی است که به زودی پاسخش آشکار خواهد شد. پاسخی که هر چه باشد باید فرماندار نوشهر و رؤسای بندرگاه این شهر بدانند که هرگز قتل عام 50 هزار درخت و درختچه و نهال و تخریب 8 هکتار از موزه پژوهش منابع طبیعی وطن در پیشگاه وجدان‌های بیدار و دوستدار محیط زیست ایران و جهان بخشیده نخواهند شد ...

    گربه‌ها، یکی از شناسه‌های سکونت‌گاه‌های انسانی است؛ در هر شهر و دیاری که آنها شاداب‌تر و سالم‌تر به نظر آیند، می‌توانی عیاری بیابی برای سنجش سلامتی مردمی که در آن سکونتگاه زیست می‌کنند.
    و هر چه گربه‌های شهر در هیبتی کثیف‌تر، نحیف‌تر، ترسوتر و معلول‌تر به چشم آیند، نشان از بیماری پنهان مردمانی دارد که در آن شهر روزگار می گذرانند ...

  تصاویری را که ملاحظه می‌فرمایید، حسن احمدی‌فرد، خبرنگار روزنامه قدس برایم فرستاده است تا اگر باور نکردم، دوباره در عکس‌ها خیره شوم و از این که یک پلنگ زخمی برای فرار از دست حیوان دوپا و بسیار خطرناکی به نام انسان، خود را به ارتفاع 24 متری دکل برق رسانده است، شگفت زده نشوم!

    آنچه كه با عنوان تجاوز بي سابقه به باغ گياه شناسي نوشهر اين روزها، دل هر علاقه مند به محيط زيست و منابع طبيعي اي را به درد آورده است؛ سبب شد تا پژوهشگران اين عرصه را با پرسشي جدي مواجه كند:
   اين كه تا چه زمان مي توان سال ها پ‍‍ژوهش كرد و آنگاه در چند ساعت شاهد نابودي حاصل آن پژوهش ها بود؟!

      چهارشنبه هفته پيش از سكوت سنگين و غم انگيز رييس سازمان جنگل ها، مراتع و آبخيزداري كشور – دكترعلي سلاجقه – و نيز رييس دانشكده منابع طبيعي كرج – دكتر مهدي فائزي پور در برابر فاجعه تجاوز به باغ گياه شناسي ابراز شگفتي و گله مندي كردم و در عين حال اين اميد را براي خويش محفوظ داشتم كه آن عزيزان در فرصت باقيمانده، واكنش هايي سزاوارانه تر از خود و دستگاه متبوع شان بروز دهند.
    اينك در مأموريت ارزشيابي در استان خوزستان به سر مي برم، اما همچنان دل و جان و انديشه ام  با زيستمندان مظلوم و به خاك افتاده باغ اكولوژي نوشهر است و همچنان چشم انتظار واكنش عزيزان هستم و هستيم. به خصوص كه اينك از طريق آقاي دكتر محمد جعفري – مشاور عالي رييس سازمان – مي دانم كه هر دو بزرگوار از جريان ماجرا آگاهي دارند و حتا علي سلاجقه مراتب اعتراض خويش را نسبت به اين رخداد شرم آور در نشست شوراي معاونين وزارت جهاد كشاورزي اعلام داشته اند. اما انتظار ما اين است كه مواضع رسمي سازمان بر روي وب سايت رسمي اين نهاد انعكاس يابد.
    همچنين برايم جالب است كه چرا از بين ده ها هزار دانشجويي كه تاكنون از اين باغ پژوهشي ديدن كرده اند، هيچ يك حاضر نيستند تا خودرا به نوشهر رسانده و از تماميت اين حريم پژوهشي دفاع كنند؟!
    بار ديگر از عالي ترين مقام هاي مسئول در اين حوزه ، يعني آقايان پرهمت (رييس سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي)، سلاجقه و فائزي پور مي خواهم تا مؤثرتر و دلگرم كننده تر از خود واكنش نشان داده و با محكوم كردن علني اين اقدام، به روشنگري و تنوير افكار عمومي بپردازند.
   

    يادمان باشد:

    اگر امروز مرد و مردانه در برابر تجاوزگران به باغ گياه شناسي نوشهر نايستيم، فردا ممكن است ديگر هيچ خاكريزي براي مان باقي نماند كه بتوانيم از آن دفاع كنيم.
    در عين حال مي خواهم از دكتر محمد جعفري عزيز قدرداني كنم كه اين روزها همه ي توان و نفوذش را براي حفظ موجوديت باغ اكولوژي نوشهر به كار بسته و مي كوشد تا عالي ترين مقامات نظام را – دفتر مقام رهبري، رؤساي قواي مقننه، قضاييه و مجريه، رييس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري و نماينده مردم نوشهر در مجلس شوراي اسلامي - از تبعات ويران گر اين تجاوز نابخردانه و آزمندانه آگاه سازد.
    اين هم شعري كه يكي از دانشجويان عزيز پس از تماشاي ويرانگري هاي رخ داده در باغ اكولوژي نوشهر سروده است:

سوگنامه ای بر باغ نوشهر

یا که هست و شهر از آن آگاه نیست؟

درج نظر

    ماجراي آن دو تصوير را كه يادتان هست! نيست؟ قرار گذاشتيم كه در باره‌ي مردمي صحبت كنيم كه شجاعانه به استقبال باتوم و گاز اشك‌آور و آب داغ مي‌روند، اما از خواسته‌ي خويش عقب نمي‌نشينند. قرار گذاشتيم تا ذهن‌ها را شخم زده و بپرسيم: مگر آنها از چه هدف و آرماني مي‌خواهند دفاع كنند كه به خاطرش از جان و مال و آسايش شان اينگونه مي‌گذرند ...

    در نخستین روز از آغاز پنجمین موج سبز طرفداران محیط زیست در دنیای مجازی، دکتر حسین میرزایی ندوشن – رییس مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور - هم به درج دیدگاه‌های خویش پیرامون سابقه‌ی 500 ساله‌ی باغ‌های گیاه‌شناسی در جهان پرداخته و بر این واقعیت تأکید کرده است که به رغم آنکه اغلب آن باغ‌ها هم‌اکنون در مراکز شهرهای پرجمعیت جهان قرار گرفته‌اند، اما هیچ کس به خود اجازه نمی‌دهد تا به بهانه‌ی توسعه به حریم این محیط‌های ارزشمند پژوهشی تجاوز کند. با این وجود، شوربختانه درک و فراست ما چنان است که حتا تحمل یک باغ گیاه‌شناسی 54 ساله را در شهر کوچکی چون نوشهر هم نداریم!
    میرزایی ندوشن در این یادداشت، ضمن اشاره به ثبت ملی باغ گیاه‌شناسی نوشهر، با تأسف می‌نویسد: «افسوس از اين نيست که اين سرمايه عظيم ملي که سال‌هاي سال با هزينه‌هاي زياد ايجاد شده و با خون دل به اين درجه از رشد رسيده بود در يک چشم بر هم زدن بر باد فنا رفت، افسوس از اين است که برخي از مسئولين شهر، که بايد حامي و حافظ اين‌گونه اماکن باشند و در پاسداري و مراقبت از ذخایر توارثي گياهي کشور براي ديگران الگو باشند هم با اين حرکت غير عقلاني هماهنگ شده و با لشکرکشي و اعزام انبوهي از عوامل خود به متوليان باغ حتي اجازه عکس برداري و شايد آخرين وداع با مجموعه‌اي که چون فرزندشان برايشان عزيز بود، را هم ندادند.»

    خبرهای رسیده حاکی از آن است که تمامی پرسنل زحمتکش باغ اکولوژی نوشهر و پژوهشگران مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی مازندران با یکدیگر هم قسم شده‌اند تا به هیچ عنوان تسلیم فشار بی‌سابقه‌ی مقامات محلی برای صرف‌نظر کردن از شکایت خویش نشوند ...

    فرماندار، يعني عالي‌ترين نماينده‌ي دولت در هر شهرستان.

    اينك خبر رسيده است كه فرمان آتش را براي اعدام درختان 54 ساله‌ي باغ اكولوژي نوشهر، فرماندار صادر كرده است!

    مي خواهم از استاندار مازندران، از وزير كشور، از رييس جمهور بپرسم تا براي مان توضيح دهد آيا اين مدير ارشد دولتي، براي صدور چنين تخريبي پيش‌تر با شما هماهنگ كرده بود؟
    اگر پاسخ شمايان مثبت باشد، يك غم بزرگ سراسر وجودم را فرامي‌گيرد؛ اما اگر پاسخ‌تان منفي باشد، هزاران غم مرا از پاي درخواهد آورد!
     مي‌دانيد چرا؟

    در همين باره :

    - هجوم لودرها برای تخریب باغ اکولوژی نوشهر!

درج نظر

    از صبح امروز هجوم لودرهاي دوستان! براي تخريب نخستين و ديرينه‌ترين باغ اكولوژي ايران و خاورميانه در نوشهر آغاز شده است.
    اين رخداد فرخنده را به همه‌ي طبيعت‌ستيزان عزيز تبريك عرض مي‌كنم!
    بقيه مردم هم كه در خواب هستند! نيستند؟

    در همين باره:

- فاجعه در قلب منابع طبيعي به بهانه ايجاد گذرگاه به بندر نوشهر!

- باغ اكولوژي نوشهر در محاصره طبيعت ستيزان!

- توطئه در باغ گياهشناسي نوشهر!

 - با یورش نیروهای سازمان بنادر و کشتیرانی 8 هکتار از باغ گیاه شناسی نوشهر تخریب شد! - سبز پرس

درج نظر

    اين شماره را به خاطر بسپاريد: 300001386

    در یازدهمین قسمت از برنامه گفتگوی داغ سبز، امروز نوبت به رامین عرفانیان سلیم، معاون فنی سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری تهران می‌رسد تا برای بینندگان و شنوندگان رادیو اینترنتی ایران صدا بگوید که چرا نرخ سرانه‌ی فضای سبز شهر تهران را از 2 متر (رییس شورای شهر تهران) تا 12 متر مربع (سازمان متبوع ایشان) برای هر تهرانی اعلام می‌کنند؟ و چرا حتا اگر همان 12 متر را هم قبول کنیم، باز این رقم تا استاندارد جهانی‌اش که حدود 25 متر مربع است، فاصله‌ای بسیار دارد؟

    فردا حدود ساعت 14.30 در هفتمین بخش از گفتگوی داغ سبز، مهمان چهره ماندگار بیابان، دکتر پرویز کردوانی هستم تا به بهانه‌ی سدسازی، زد و خوردی علمی! با هم داشته باشیم.    گفتگوی سبز داغ، بخشی از برنامه‌ی «تارنمای ایرانی» است که به صورت دیداری و شنیداری، پنج‌شنبه‌های هر هفته از رادیو اینترنتی ایران صدا پخش می‌شود. سه هفته‌ی قبل و به بهانه‌ی سیل ویران‌گر پاکستان با استاد گفتگویی تلفنی داشتم و قرار شد تا روزی در استودیو جام جم مهمان‌شان باشیم و بتوانیم دلایل این چهره‌ی مشهور علمی را در باره‌ی حمایت بی‌چون‌چرای‌شان از روند کنونی سدسازی در ایران بدانیم ...