در ادامهی یادداشت پیشین، در این بخش مشروح گزارش تأملبرانگیز، دقیق و زنهاردهندهی دکتر ابراهیم عزیزخانی را به همراه پیشنهادهایی برای گریز از بحران میخوانیم؛ بحرانی که اگر طنین مرگبارش را جدی نگیریم، بدل به ناقوسی کرکننده شده که میتواند کمر طبیعت ایران را بشکند و بزرگترین ذخیرهگاه طبیعی آب در کشور را با چالشی بنیانکن مواجه سازد ...
روز گذشته، عاليترين مقام جمهوري اسلامي ايران پس از مشورت با تصميمسازان و نخبگان حاضر در مجمع تشخيص مصلحت نظام، يك فرمان 10 مادهاي انتشار دادند كه در حقيقت سیاستها و راهبردهاي کلی اصلاح الگوی مصرف در كشور را اعلام و ابلاغ كرده است. اين فرمان از آن جهت اهميت دارد كه شايد بتوان آن را خالصترين و سبزترين حكم حكومتي دانست كه تقريباً تمامي بندهاي 10 گانهي آن همراستا با ارتقاي ملاحظات محيط زيستي ايرانيان معنا مييابد ...
اين برنامه يك ساعته و زنده را ميتوانيد بر روي موج AM 900 KHz و FM 93/9 MHz دریافت كنيد.
مؤخره:
این یادداشت را برای خودم مینویسم تا
یادم باشد خیالِ خوش داشته باشم، اما خوش خیال نباشم!
ماجرا برمیگردد به آن قتل عام باورنکردنی
در محمّدآباد ریگان و قلع و قمع خودخواهانه و شگفتآور درختان در یکی از
آسیبپذیرترین بومسازگانهای بیابانی کشور. یادتان هست؟
یک نوع عروس دریایی بسیار زیبارو در سواحل شمالی و جنوبی ایالات متحده آمریکا زیست میکند که البته فکر نکنم نامش - Mnemiopsis Leidyi – به زیبایی خودش باشد! این جاندار آبزی که مانند حریر، شفاف و دلربا مینماید، زیاد هم دلربا نیست! هرچند که به صورت مستقیم برای انسان خطری ندارد. با این وجود، عملکردهای نابخردانهی آدمی میتواند از این عروس دریایی پریپیکر، یک هیولای مرگآفرین و پریدار بسازد! همان گونه که کارکرد آزولا در تالاب انزلی یا ماهی کپور معمولی - Cyprinus carpio - در تالاب هامون آن گونه بنیانکن و فاجعهبار خود را نشان داد. و چندی پیش با ورود آرام و بی سروصدای این موجود آبزی از طریق دریای سیاه به سواحل کاسپین (مازندران)، شاهد یک تنش بزرگ و بیسابقه در بومسازگان (اکوسیستم) بزرگترین دریاچهی عالم بودیم که سبب شد تا از این عروس دریایی با عنوان هیولای کاسپین یاد کنند. هیولایی که حالا نهتنها سه دریای مازندران، مدیترانه و سیاه را متأثر کرده است، بلکه به گزارش مجلهی فوکوس چاپ آلمان، حالا دامنهی تجاوز خود را تا دریای بالتیک در شمال اروپا گسترش داده و دانشمندان زیستشناس را به شدّت نگران کرده است ...
به دنبال ارایهی مجموعه گفتارهایی که به مناسبت چاپ کتاب «مقدمهاي بر گلسنگهاي ايران» در مهار بیابانزایی منتشر شد؛ یکی از هموطنان عزیزم به نام محمّد سهرابی – دانشجوی دکترا در گروه زیست شناسی گیاهی، دانشکده علوم زیستی دانشگاه هلسینکی فنلاند – با نگارنده تماس گرفته و اطلاعات ارزشمند و تکمیلی دیگری را دراختیارم قرار دادند ...
شنیدهام که در مراسم معرفی رییس جدید سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور، جناب وزیر در طول سخنرانیشان و به بهانهی مدیریت زمان، از ذکر این نام طولانی صرفنظر کرده و اختصاراً از عبارت "سازمان منابع طبیعی" استفاده کردهاند ...
در ادامه دو يادداشت پيشين، ميخواهم در سومين بخش از اين مجموعه به معرفي پارهاي از خدماتي بپردازم كه گلسنگها -Lichen - براي ما آدمزمينيها و با كمترين هزينه انجام ميدهند، آن هم بدون منت، با بهترين كيفيت و در كوتاهترين زمان ممكن ...
گلسنگها نبض زمين را ميشناسند و به خوبي ميتوان با بررسي آنها، زير و بمهاي زمين را درك كرد و دانست كه آيا حال زمين خوب است يا خير؟ شادانهتر آن كه چيزي كه در اين دنيا فراوان است، گلسنگ است! هرچند بشر كوتاه زماني است كه دريافته چه سنسورهاي دقيق و ارزشمندي را در طبيعت تاكنون ناديده ميگرفته است ...
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.