پنج هزارتن گوشت نهنگ بدون مشتری مانده است!
در این گزارش میخوانیم که آزمندی رهبران 88 کشور شکارگر نهنگ در جهان – به ویژه ژاپن، ایسلند و نروژ به حدی است که هماکنون پنج هزار تن گوشت نهنگ در انبارهای خاور دور بدون مشتری مانده و در حال فاسدشدن است! آن هم حیوانی که در یادداشت پیشین اشاره کردم که مسئول ترسیب 400 هزارتن کربن بوده و از این نظر به کاهش انتشار گازهای گلخانهای کمکی مؤثر انجام میدهد.
این در حالی است که سه کشور یادشده در بسیاری از مجامع خود را در شمار دولتهای سبز معرفی کرده و میکوشند تا خود را پاسدار محیط زیست نشان دهند!
ضمن سپاس از فرهاد عزیز – مدیر تارنمای ارزشمند فرهنگی، تاریخی، صنعتی - که مقالهی فوکوس را به فارسی برگردانده است، توجه خوانندگان عزیز مهار بیابانزایی را به این گزارش زنهار دهنده جلب میکنم ...
زبالههای دیداری را در کوهستان پاک کنیم!
برای لک لکی که یادمان میاندازد ؛ زندگی زیباست!
کاری نکنیم که برای دیدن بهشت مجبور به گرفتن ویزا شویم!
25 تیر 1386، به واقعهای نگرانکننده در سواحل بندرعباس اشاره کردم که عملاً حرمت
خلیج فارس را به مخاطره انداخته است. اینک خبرهایی که از قول رییس
مؤسسه تحقیقات شیلات ایران منتشر شده است، حکایت از پایداری این بحران و
استمرار نگرانکننده و شتابناکش دارد.
خلیج فارس، شاید یکی از زیباترین بومسازگانهای طبیعی باشد که
ایرانیان همچنان در آن میتوانند جلوههایی از بهشت را مانند این تصویر
ببینند ...
کاری نکنیم که برای دیدن بهشت مجبور به گرفتن ویزا شویم!
درج نظر
بررسی ردپای اکولوژیک تهران در سلام تهران!
اگر حسابداری سبز را جدیتر میگرفتیم!
به نظر میرسد، تا هنگامی که نتوانیم قواعد بازی را درک کرده، به کار بسته و رعایت کنیم؛ نخواهیم توانست به اجرای درست و اصولی اصل 50 قانون اساسی خویش امیدوار باشیم و بنابراین نباید هم به حیات اجتماعی روبه رشد مردم ایران دل بندیم!
برای آنها که خواهان درک دانشنامهای متفاوت در مقطع دکترا هستند!
میر منصور خلیقی، از جوانان اندیشمند، هنرمند و هنجارشکن در حوزه دانش منابع طبیعی و جامعهشناسی روستایی است. او همین چهارشنبه – دوم تیر 1389، رأس ساعت 11:30 در تالار شهید مطهری دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران – کرج، به دفاع از دانشنامهای میپردازد که برای انجام مراحل تحقیق و مطالعات مربوط به آن وقت و زمان بسیاری را صرف کرده و رنج فراوانی را برخود هموار ساخته است؛ دانشنامهای که به سطر سطر یافتههایش از صمیم دل و جان اعتقاد دارد.
عنوان دانشنامهی وی: «چالشهای مدیریت منابع طبیعی از منظر طبیعتنشینان در
سه گفتگو با محمّد درویش به بهانه روز جهانی مقابله با بیابانزایی
1- تهران بیشترین روند بیابان زایی در ایران را دارد در سبز پرس
2- برداشت 9 میلیارد مترمکعب آب بیش از ظرفیت ذخیره گاهها در خبرگزاری مهر
3- جنوب تهران در حال فرو نشست است در خبرگزاری مهر
قابل دسترس است.
آخرین برنامه عصر پرتقالی به مهار بیابانزایی رسید!
این هفته، به بهانهی روز جهانی مقابله با بیابانزایی و کاهش اثرات خشکسالی، مهمان مهران دوستی در آخرین سری از برنامه رادیویی عصر پرتقالی هستم. برنامهای که همهروزه از ساعت 15 الی 17 مهمان علاقهمندان به رادیو جوان است و البته این هفته به پایان خواهد رسید ...
مرگ تدریجی تالاب انزلی و دسته گل بی پی در خلیج مکزیک!
روز جهانی مقابله با بیابانزایی مبارک باد!
بیش از 70 درصد از مساحت سرزمینهای خشک جهان ، تخریب شده است!
به این دو نقشه دقت کنید ...
نقشه اول، موقعیت سرزمینهای خشک جهان را نشان میدهد که به نحو دیگری در یادداشت پیشین هم مورد تأکید قرار گرفته بود ...
در آستانه روز ملی دماوند، هنوز نمیدانیم دماوند با فوجی فرق دارد! ندارد؟
سری به تارنمای دکتر محمّدرضا نوروزی بزنید و از باغ به باغ بروید و خودتان قضاوت کنید که آیا دو سال، زمان کمی برای تصحیح یک اشتباه هست یا نیست؟ وگرنه کسی با کوه فوجی که پدرکشتگی ندارد! دارد؟
کابوسی که بیابانزایی برای کره زمین به ارمغان میآورد؟!
سهم سرزمینهای خشک از وسعت خشکیهای کره زمین هماکنون بالغ بر 41.3 درصد است؛ پهنهای که به رغم محدودیتهای رویشی و شرایط دشوار زیستن در آن، 34.7 درصد از جمعیت جهان را در خود مأوا داده است.
رابطهی بیابانزایی و مستطیل سبز!
یک گفتگوی چالشی در روز جهانی مقابله با بیابانزایی!
چرا بیابانزایی در ایران مهار نمیشود! می شود؟
خودتان را برای شنیدن یک 90 محیط زیستی آماده کنید!
برنامه اقدام ملی مقابله با بیابانزایی ایران کجاست؟!
آیا کسی میداند چرا؟!
کاش هشدار نهفته در این نقشه را درک میکردیم!
نقشهای که ملاحظه میکنید، حساسیت اراضی جهان به فرآیند بیابانزایی را نشان میدهد. تلاش کردم تا آنجا که امکان دارد، بتوانید نقشه را در ابعادی بزرگتر ملاحظه کنید. این نقشه در سال 1998 و توسط بخش حفاظت منابع طبیعی ایالات متحده آمریکا - USDA - تهیه شده و مرتباً اطلاعاتش به روز میشود ...
پلها و جادههایی که خاک را تخریب و بیابانزایی را تشدید میکنند!
خاک را که حفظ کنیم، زندگی را بردهایم!
شاید یکی از با ارزشترین عناصر موجود بر روی کرهی زمین، وجود ریزاندامگان یا میکروارگانیسمهای موجود در خاک باشد که به واسطهی حضور آنها، زمین قدرت بارآوری بدست آورده و بدینترتیب، به عنوان یگانه سیارهی قابل زیستن در تمامی فراخنای فضای بالای سرمان تا عمق 14 میلیارد سال نوری شناخته شده است ...
به استقبال روز جهاني مقابله با بيابانزايي برويم
چه کسی متولی بهسازی و حراست از تمامیت رودخانههای کشور است؟!
این تصاویر هم مربوط میشود به رودخانه گرگانرود در هنگام گذر از شهر گنبدکاووس؛ شهری که به دلیل مسابقهها و شرطبندیهای میلیاردیاش بر روی اسب، شهرت جهانی دارد. امّا با این وجود، وضعیت رودخانهی اصلی شهر که در نهایت، آبش به دریای مازندران میریزد، اینگونه اسفبار و نگران کننده است ...
تصویری که تخلف را ثابت میکند!
اینجا دریاچه سد سفیدرود است یا مخزن انباشت فاضلاب!
آیا دوباره میتوان چشمانداز کاظم داشی در ارومیه را آبی دید؟!
آوارگی ناشی از سدها در طول یک قرن گذشته بیشتر از جنگها بوده است!
پاکترین سجاده ی عالم در اورامان!
این تصویر محمّد مرا یاد حجرالاسود سهراب انداخت که روشنی باغچه بود و این روزها چنین راز و نیازهایی سخت کیمیاست! نیست؟
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.